Eguna heldu zan eta...Danetarik euki genduan. Hasi baino lehen, zer eta azken orduko bajak edo "rajation people", miedo escénico, exceso de competitividad,...who knows, what´s going on in their minds!
Sea lo k fuere, Urtzi, aurtengo triatleta barria erdi gaixorik edo erdi presiopean, ez zan animatu, eta etxean txakurra paseatzen geratzea erabaki eban. (Maybe next year baby!!!).
Asier "the brave", entrenau barik apuntautako taldekidea, zatitxo bat egiteko asmoagaz etortekoa zan baina, Urtziren baja zala ta, ikustearekin konformatu eta Manurekin batera handik ibili zan animoak ematen, bai bidean zehar eta helmugan ere. Eskertzekoa benetan.
Parte hartzaileak orduan: Gartzen, Iker, Iñaki eta Lander.
Martxaren egunerokoak danetarik euki eban, aurreko gauean botatako euriak, lehenengo km-ak hauts gutxiagorekin ibilteko aukera eman eban, gero betikoa:hautsa, km-ak eta km-ak eta noski BEROA! Litroak eta litroak edan behar (ura, acuarius, coke, powerade, gatorade...) bardin dio, gauza hidratatzea zan.
Hasiera hasieratik Gartzen gure tri txapelduna, txarto sentitzen zan, ezin pedal kolpea hartu. Orain laborategian sartu eta zergaitia topatzen saiatuko da (gosari desegokia, lo gutxi, entreno lar, erosketa triatloi lar...). berarekin joan ginan hasiera baten baina aurrerantzean Gartzenek bakarrik sufritzea nahiago izan eban, "Y como malos konpis" caso egin geuntsan eta aurrera joan ginan. (Zorabioak, botaka...ikusi barik geldituz!) Goraipatzekoa beraz helmugara heldu zala! Txalo bero bat Eutsiman! Norbait esango leuke "Esa es la actitud!!!"
Guk jarraitu eta 70km tik aurrera Iker "kalambreen" dantzarekin hasi zan. "Viene a ser como: break dance mezcla robocop". Pedal kolpea egokitu, luzaketak eta helmugara ondo heldu zan, aupa Spinner!
Iña eta ni, egun ona izan genduan eta azken km- tan azken maldak arin igo eta Eutsiren izena altu utzi genduan, je,je! Esaten dogun moduan, "recogiendo cadáveres ibili ginan!" Oso oso ondo. Aupa Iñaxio. Gure sekretua, han lo egiteak eta hobeto deskantzatzea.
Ea datorren urtean danok goazen.
